Europäische Bundesverfassung | Eŭropa Konstitucio

© lic. phil. Dietrich M. Weidmann, Zürich, 1998
Alle Rechte vorbehalten. Der Esperanto-Text gilt als Urschrift. Anderssprachige Versionen des Textes dürfen sowohl auszugsweise als auch als ganzes nur zusammen mit dem entsprechenden Esperanto-Urtext zitiert oder kopiert werden.
(*) = Ergänzungen vom Januar 1914

Bundesverfassung der Vereinigten Staaten Europas

Im Namen des grossen, mächtigen und körperlosen Mysteriums, der die Welt beherrschenden Kraft, der grossen Quelle von Liebe und Wahrheit und immerwährende Quelle des Lebens, die wir alle verschieden benennen, aber im Herzen gleich fühlen!

Die nachstehend aufgeführten Völker Europas haben in der Absicht, den Frieden, die Freiheit, die Einheit, die direkte Demokratie und die Wohlfahrt auf dem europäischen Kontinent und im Mittelmeerraum sowie die Solidarität mit der ganzen Menschheit zu erhalten und zu fördern nachstehende Bundesverfassung angenommen:

© lic. phil. Dietrich M. Weidmann, Zuriko, 1998
Ĉiuj rajtoj rezervitaj. La Esperanto-teksto validas kiel originalo. Alilingvajn versiojn oni rajtis ĉu eltire ĉu komplete kopii aŭ citi nur kune kun la koncerna Esperanto-originalteksto.
(*) = Amendoj de januaro 2014


Federacia Konstitucio de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo

En la nomo de la granda potenca senkorpa mistero, de la fortego la mondon reganta, de la granda fonto de l’amo kaj vero kaj fonto de vivo konstanta, kiun ĉiuj malsame prezentas sed ĉiuj egale en koro sentas!


La sube listigitaj popoloj de Eŭropo akceptis en la intenco sekurigi kaj antaŭenigi la pacon, liberecon, unuecon, rektan demokration kaj la bonfarton sur la Eŭropa kontinento same kiel la solidarecon kun la tuta homaro, la sekvantan Federacian Konstitucion:

Erster Abschnitt: Allgemeine Bestimmungen

Art. 1
Dem Bund gehören gegenwärtig folgende souveräne Bundesstaaten an:
Ägypten, Afchasien, Albanien, Algerien, Andorra, Armenien, Aserbaidschan, Belgien, Bosnien-Herzegowina, Bulgarien, Dagestan, Dänemark, Deutschland, Estland, Finnland, Frankreich, Fürstentum Liechtenstein, Georgien, Griechenland, Grossbritannien, Irland, Island, Israel, Italien, Jordanien, Katalonien, Kasachstan, Kirgisien, Kosovo, Kroatien, Kurdistan, Lettland, Libanon, Libyen, Litauen, Luxemburg, Malta, Marokko, Mazedonien, Moldawien, Monaco, Montenegro, Niederlande, Norwegen, Österreich, Palästina, Polen, Portugal, Rumänien, Russland, Serbien, San Marino, Schweden, Schweiz, Slowakei, Slowenien, Spanien, Syrien, Tadschikistan, Tschechien, Tschetschenien, Tunesien, Türkei, Turkmenistan, Ungarn, Ukraine, Uzbekistan, Weissrussland und Zypern sowie  (*) dem gebietslosen Staat der Roma.

Art. 2
Der Bund hat zum Zweck: Schutz der Menschenrechte, Sicherung von Frieden, Freiheit, Umwelt, Wohlfahrt und Gesundheit aller im Bundesgebiet lebenden Menschen, Schutz des Bundes vor Angriffen von aussen, Schutz der Menschen vor Verbrechen und Aufrechterhaltung der inneren Sicherheit.

Art. 3
Die Bundesstaaten sind souverän, soweit ihre Souveränität nicht durch die Bundesverfassung beschränkt ist, und üben als solche alle Rechte aus, die nicht ausdrücklich der Bundesgewalt übertragen sind.

Art. 4
Die Grundlage der Vereinigten Staaten von Europa bilden die Menschenrechte. Die Menschenrechte im Sinne dieser Verfassung umfassen folgende unveräusserliche Grundrechte:

1. Gleichheit: Vor dem Gesetze sind alle Menschen gleich. Es gibt keine Untertanenverhältnisse, keine Vorrechte des Ortes, der Geburt, der Rasse, der Familie, des Geschlechts oder der Personen. Mann und Frau, Kinder und Erwachsene, Gesunde und Kranke, Eingeborene und Zugewanderte sind gleichberechtigt und haben Anspruch auf gleichen Lohn für gleichwertige Arbeit.

2. Freiheit: Alle Menschen haben das Recht auf
2.1 freie Religionsausübung,
2.2 freie Meinungsbildung und Meinungsäusserung,
2.3 freie Wohnortswahl,
2.4 freie Berufswahl,
2.5 freie Partnerwahl und Eheschliessung,
2.6 freie Wahl ihrer Sprache.

3. Sicherheit und Wohlfahrt: Alle Menschen haben das Recht auf
3.1 ausreichende Ernährung,
3.2 menschenwürdige Bekleidung,
3.3 menschenwürdige Unterkunft,
3.4 medizinische Betreuung,
3.5 Schutz von Leib, Leben und Besitz vor Verbrechen,
3.6 Hilfe bei Katastrophen und in Not,
3.7 eine ihren Fähigkeiten angemessene Bildung und Erziehung,
3.8 Arbeit und ein angemessenes Entgelt,
3.9 Freizeit und Kultur.

4. Pflichten: Alle Menschen sind verpflichtet ihren Beitrag zum Erhalt und zur Förderung des Bundes zu leisten, indem sie
4.1 die Gesetze befolgen und nach Möglichkeit Steuern entrichten,
4.2 notleidenden Menschen helfen,
4.3 Missstände publik machen und bekämpfen;
4.4 alle erwachsenen Menschen sind, soweit sie nicht durch Alter, Krankheit und körperliche oder geistige Gebrechen daran gehindert sind, zur Ausübung eines Berufs oder einer Arbeit verpflichtet;
4.5 alle Menschen sind bei der Ausübung ihrer Menschenrechte zur Wahrhaftigkeit und zur Rücksichtnahme auf die Rechte ihrer Mitmenschen verpflichtet, das heisst, dass die freie Ausübung jeder Freiheit dort endet, wo die Freiheit der Mitmenschen beginnt.

5. Als Menschen im Sinne der Menschenrechte und der europäischen Bundesverfassung gelten auch intelligente, ausserirdische Lebewesen.

Art. 5
Der Bund gewährleistet den Bundesstaaten ihr Gebiet, ihre Souveränität innert den Schranken von Art. 3, ihre Verfassungen, die Freiheit, die Rechte des Volkes und die verfassungsmässigen Rechte der Menschen gleich den Rechten und Befugnissen, welche das Volk den Behörden übertragen hat.

Art. 6
Die Bundesstaaten sind verpflichtet, für ihre Verfassungen die Gewährleistung des Bundes nachzusuchen.
Der Bund übernimmt diese Gewährleistung insofern:
a) sie nichts den Vorschriften der Bundesverfassung Zuwiderlaufendes enthalten;
b) sie die Ausübung der politischen Rechte nach republikanischen und direktdemokratischen Formen sichern, wobei in den Bundesstaaten mindestens dieselben direktdemokratischen Rechte gewährleistet sein müssen, die die Bundesverfassung auf der Ebene der Vereinigten Staaten Europas vorsieht, ein rein repräsentatives und formales Staatsoberhaupt jedoch auch ein Monarch bzw. eine Monarchin sein darf;
c) sie vom Volke angenommen worden sind und revidiert werden können, wenn die Mehrheit der Bürger dies verlangt.

Art. 7
Besondere Bündnisse militärischer und politischer Natur zwischen den Bundesstaaten gegen einzelne oder mehrere andere Bundesstaaten oder aussenpolitischer Natur sind untersagt.
Dagegen steht es den Bundesstaaten zu, mit anderen Bundesstaaten oder Drittstaaten Verträge bezüglich Verwaltung, Gerichtswesen, Wirtschaft, Umweltschutz, Kultur und Bildung zu treffen, soweit deren Inhalt nicht ausdrücklich durch Verfassung oder Bundesgesetze dem Bund vorbehaltene Gegenstände umfasst und mit der jeweiligen Einschränkung, dass solche Verträge nur solange und unter dem Vorbehalt und in dem Umfange gelten, als ihr Inhalt nicht gegen Bundesrecht verstösst.

Unua Parto: Ĝeneralaj artikoloj


Art. 1
La Federacio nuntempe konsistas el la sekvaj suverenaj federaciaj ŝtatoj:
Afĥazio, Albanio, Alĝerio, Andoro, Armenio, Azerbajĝano, Aŭstrujo, Belgio, Belorusujo, Bosnio-Hercegovino, Britujo, Bulgario, Cipro, Ĉeĥio, Ĉeĉenio, Dagestano, Danlando, Egipto, Estlando, Finnlando, Francio, Georgio, Germanio, Greklando, Hispanio, Hungario, Irlando, Islando, Israelo, Italio, Jordanio, Katalunio, Kasaĥstano, Kirgizio, Kosovo, Kroatio, Kurdistano, Latvio, Libano, Libio, Litovio, Luksemburgio, Makedonio, Malto, Maroko, Moldavio, Monako, Montenegro, Nederlando, Norvegio, Palestino, Pollando, Portugalio, Princlando Liĥtenŝtejno, Rumanio, Ruslando, San Marino, Serbio, Sirio, Slovakio, Slovenio, Svedio, Svislando, Taĝikio, Tunizio, Turkio, Turkmenistano, Ukraino, kaj Uzbekistano, kaj la (*) senteritoria ŝtato de la Romaoj.


Art. 2
La celo de la Federacio estas: Protekto de la homaj rajtoj, sekurigo de paco, libereco, medio, bonfarto kaj sano de ĉiuj homoj vivantaj en la Federacia teritorio, protekto de la Federacio kontraŭ eksteraj atakoj, protekto de la homoj antaŭ krimoj kaj gardo de la interna sekureco.


Art. 3
La federaciaj ŝtatoj estas suverenaj en tia grado, ke ilia suvereneco ne estas limigita per la Federacia Konstitucio, kaj ili ekzercas kiel tiaj ĉiujn rajtojn, kiuj ne eksplicite estas rezervitaj al la Federaciaj aŭtoritatoj.

Art. 4
La fundamenton de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo formas la homaj rajtoj. La homaj rajtoj en la senco de tiu-ĉi konstitucio konsistas el sekvantaj ne cedeblaj bazaj rajtoj:


1. Egaleco: Antaŭ la leĝo ĉiuj homoj estas egalaj. Ne ekzistas rilatoj de regateco, privilegioj de la loko, naskiĝo, raso, sekso aŭ persono. Viroj kaj inoj, infanoj kaj plenkreskuloj, sanuloj kaj malsanuloj, indiĝenoj kaj enmigrintoj estas samrajtaj kaj rajtas je sama salajro por sama laboro.



2. Libereco: Ĉiuj homoj havas la rajton je
2.1 libera religipraktikado
2.2 libera opiniformado kaj opiniesprimo
2.3 libera loĝlokelekto
2.4 libera profesielekto
2.5 libera partnerelekto kaj geedziĝo
2.6 libera elekto de sia lingvo


3. Sekureco kaj bonfarto: Ĉiuj homoj havas la rajton je
3.1 sufiĉa nutrado,
3.2 homdignaj vestoj
3.3 homdigna loĝejo
3.4 medicina prizorgado
3.5 protekto de korpo, vivo kaj posedo antaŭ krimoj,
3.6 helpo okaze de katastrofoj kaj mizero,
3.7 instruon kaj edukon adekvatan al siaj kapabloj,
3.8 laboro kaj adekvata salajro,
3.9 libertempo kaj kulturo.

4. Devoj: Ĉiuj homoj estas devigitaj kontribui al la konservo kaj progresigo de la Federacio
4.1 observante la leĝojn kaj pagante laŭeble siajn impostojn,
4.2 helpante homojn en mizero,
4.3 publikitgante misstatojn;
4.4 ĉiuj plenkreskaj homoj estas devigataj al profesia aktiveco aŭ laboro, dum ilin ne malhelpas maljuneco, malsano aŭ korpa aŭ mensa difekto;
4.5 ĉiuj homoj estas devigataj observi dum la praktikado de siaj homrajtoj veramon kaj respekton de la homrajtoj de siaj kunuloj, tio signifas, ke la libera praktikado de ĉiu libereco finiĝas tie, kie komenciĝas la libereco de la kunuloj.


5. Kiel homoj en la senco de la homaj rajtoj kaj de la Eŭropa Federacia Konstitucio estas konsiderataj ankaŭ iteligentaj estaĵoj eksterteraj.

Art. 5
La Federacio garantias al la federaciaj ŝtatoj ilian teritorion, ilian suverenecon interne de la limoj de artikolo 2, iliajn konstituciojn, ilian liberecon, la rajtojn de la popolo kaj la konstituciajn rajtojn de la homoj same kiel la rajtojn kaj kompetentojn, kiujn la popolo transigis al la aŭtoritatoj.


Art. 6
La federaciaj ŝtatoj estas devigitaj peti al la Federacio por akiri ĝian garantion de siaj konstitucioj.
La Federacio transprenas tiun-ĉi garantion se:
a) ili nenion entenas, kio kontraŭas la Federacian Konstitucion;
b) ili garantias la praktikadon de la politikaj rajtoj laŭ respublikaj kaj rektdemokrataj formoj, dum en la federaciaj ŝtatoj devas esti garantiitaj minimume la samaj rektdemokrataj rajtoj, kiujn antaŭvidas la Federacia Konstitucio je nivelo de la federaciaj ŝtatoj de Eŭropo; tamen pure representa Statestro ankaŭ povas esti monarko respektive monarkino;
c) ili estis akceptitaj far la popolo, kaj povas esti revizitaj, se la plimulto de la civitanoj tion postulas.


Art. 7
Apartaj federacioj kun milita aŭ politika karaktero inter la federaciaj ŝtatoj, kiuj celas kontraŭ unuopaj aŭ pluraj aliaj federaciaj ŝtatoj, estas malpermesataj.
Aliflanke la unuopaj federaciaj ŝtatoj havas la rajton fari kontraktojn kun aliaj federaciaj ŝtatoj aŭ triaj ŝtatoj rilate administradon, tribunal­administradon, ekonomion, mediprotektadon, kulturon kaj edukadon, se ilia enhavo ne entenas aferojn, kiuj eksplicite per konstitucio aŭ federaciaj leĝoj estas rezervitaj al la Federacio, kaj kun la respektiva limigo, ke tiaj kontraktoj validas nur tiom longe kaj sub la rezervo kaj en tiu amplekso, ke ilia enhavo ne kontraŭas federacian juron.

Zweiter Abschnitt: Umwelt und Energie

Art. 8
Der Bund erlässt Bundesgesetze für den sparsamen und schonungsvollen Umgang mit Umwelt und Energie.
Insbesondere sorgt der Bund durch seine Gesetze dafür, dass verantwortlichvolles Wirtschaften mit den Umwelt- und Energieressourcen sich wirtschaftlich auszahlt und dass sämtliche Umweltschadenskosten in vollem Umfange den jeweiligen tatsächlichen Verursachern überwälzt werden.
Der Bund kann zu diesem Zweck Lenkungsabgaben in Form von Steuern auf Energieträgern erheben, welche Erträge zweckgebunden für die Behebung der entstandenen Schäden und für das Gesundheits- und Bildungswesen eingesetzt werden sollen.
Der Bund erlässt Bundesgesetze über die Nutzung gefährlicher Technologien, insbesondere über Atomtechnologie, Gentechnologie und Chemie.

Art. 9
Der Bund erlässt Bundesgesetze zum Schutz von Luft, Wasser, Pflanzen, Wild- und Haustieren.

Art. 10
Dem Bund obliegt der Schutz von Naturparks und Naturdenkmälern von überregionaler Bedeutung, sowie von Seen und Meeren und Flüssen, deren Gebiet sich über mehr als einen Bundesstaat erstreckt, sowie von Zuflüssen solcher Gewässer; diese Objekte unterstehen der direkten Bundeshoheit.

Art. 11
Das Töten und die Gefangennahme gewisser besonders hochstehender oder vom Aussterben bedrohter Tiere ist strafrechtlich dem Töten und Gefangennehmen von Menschen gleichzustellen. Zu diesen Tieren gehören ausdrücklich die Bären, Delfine, Tiger, Robben, Seelöwen und Wale.

Art 12
Die einzelnen Bundesstaaten können eigene Natur- und Umweltschutzvorschriften, die über die Bundesvorschriften hinausgehen, soweit dadurch nicht Bundesrecht verletzt wird.

Dua parto: Medio kaj energio

Art. 8
La Federacio dekretas federaciajn leĝojn por la ŝparema kaj protektema utiligado de medio kaj energio.
Precipe la Federacio zorgas per siaj leĝoj, ke respondeca ekonomiado kun la medi- kaj energirezervoj ekonomie indas kaj ke ĉiuj medikostoj plene estas transigitaj al la respektivaj kaŭzantoj.

La Federacio povas ĉi-cele dekreti instigimpostojn en formo de impostoj je energiportantoj, kiaj enspezoj estu uzataj fikscele por la riparo de la kaŭzitaj damaĝoj kaj por la sanitara servo kaj la eduka servo.

La Federacio dekretas leĝojn pri la utiligo de danGeraj tekonologio, precipe atom- kaj genteknologio kaj kemio.



Art. 9
La Federacio dekretas federaciajn leĝojn por la protektado de aero, akvo, plantoj, sovaĝ- kaj dombestoj.


Art. 10
La Federacio respondecas pri la protektado de naturparkoj kaj naturaj monumentoj de superregiona signifo kaj lagoj kaj maroj kaj riveroj, kiuj etendiĝas sur la teritorio de pli ol unu federacia ŝtato kaj la riveroj nutrantaj tiajn akvejojn; tiuj objektoj troviĝas sub la rekta suvereneco de la Federacio.


Art. 11
La mortigado kaj kaptado de certaj altevoluitaj aŭ minacitaj bestoj punjure egalas al la mortigado kaj kaptado de homoj. Al tiuj bestoj eksplicite apartenas ursoj, delfinoj, tigroj, fokoj, marleonoj kaj balenoj.


Art 12
La unuopaj federaciaj ŝtatoj povas fari proprajn natur- kaj mediprotektajn leĝojn, kiu pli striktas ol la federaciaj dekretoj, se tiaj leĝoj ne vundas federacian juron.

Dritter Abschnitt: Verkehr und Wirtschaft

Art. 13
Der Bund gewährleistet einheitliche Verkehrsregeln auf dem ganzen Bundesgebiet. Dem Bund obliegt die Gesetzgebung über den Bau und Unterhalt von Strassen und Eisenbahnlinien von überregionaler und bundesweiter Bedeutung sowie über den überregionalen und bundesweiten Luftverkehr, die Schifffahrt auf Gewässern, die der Bundeshoheit unterstehen, und die Weltraumfahrt.

Art. 14
Die Oberaufsicht über überregionale Häfen, Flughäfen und Weltraumschiffbasen sowie Raumstationen und europäische Kolonien und Stationen auf anderen Himmelskörpern obliegt dem Bund.

Art. 15
Der Bund stellt den freien Personen- und Warenverkehr auf dem ganzen Bundesgebiet sicher. Der Bund soll jedoch durch seine Gesetzgebung sicherstellen, dass der Verkehr möglichst umweltverträglich unter Schonung von Boden, Energie, Luft und Wasser erfolgt.

Art. 16
Es ist den einzelnen Bundesstaaten verboten für die Ein- oder Ausfuhr und die Ein- oder Ausreise in ein oder aus einem anderen Bundesland Steuern und Zölle irgendwelcher Art zu erheben. Die einzelnen Bundesstaaten haben jedoch das Recht die Benutzung gewisser Strassen und Verkehrswege mit Gebühren zu belegen, wobei bei solchen Abgaben die Einwohner des eigenen Landes mit Ausnahme der unmittelbaren Anlieger nicht bevorzugt werden dürfen.

Art. 17
Der Bund erlässt Bundesgesetze über die bundesweite Zulassung von Produkten, Dienstleistungen und Qualitätsprüfungsverfahren und erlässt bundesweite Normen, soweit dies sinnvoll ist.

Tria parto: Trafiko kaj ekonomio

Art. 13
La Federacio garantias unuecajn trafikregulojn sur la tuta federacia teritorio. La Federacio respondecas por la dekretado de leĝoj rilate la konstruadon kaj subtenado de stratoj kaj fervojlinioj de superregiona kaj federacia signifo kaj pri la superregiona kaj federacivasta aertrafiko, la ŝiptrafiko sur akvejoj, kiuj troviĝas sub federacia suvereneco, kaj pri la kosmotrafiko.

Art. 14
La supera kontrolo de superregionaj havenoj, aerhavenoj kaj kosmoŝipejoj kaj kosmostacioj kaj Eŭropaj kolonioj kaj stacioj sur aliaj astroj apartenas al la Federacio.


Art. 15
La Federacio garantias la liberan person- kaj vartrafikon sur la tuta federacia teritorio. La Federacio tamen devas certigi per sia leĝaro, ke la trafiko okazu plej eble medi-akordiĝema sub protektado de tero, energio, aero kaj akvo.


Art. 16
La unuopaj federaciaj ŝtatoj ne rajtas postuli iajn impostojn aŭ doganojn por la en- aŭ elporto kaj por la en- aŭ elmigro en al aŭ el alia federacia ŝtato. La unuopaj federaciaj ŝtatoj tamen havas la rajton postuli pagon por la uzado de unuopaj stratoj aŭ trafikvojoj ne favorante la loĝantojn de la propra lando escepte la rektajn apudloĝantojn.



Art. 17
La Federacio dekretas federaciajn leĝojn pri la federacivasta agnosko de produtkoj, servoj kaj kvalitekzamenprocedoj kaj dekretas federaci­vastajn normojn en la mezuro, ke tio estas sencohava.

Vierter Abschnitt: Finanzen und Währung

Art 18
Der Bund erlässt die Gesetze über die europäische Währung Euro und eine unabhängige europäische Zentralbank.
Der Euro ist in allen europäischen Bundesländern gesetzliches Zahlungsmittel, mit dem alle Geldschulden rechtsgültig getilgt werden können.

Art 19
Das Drucken und Zurverfügungstellen von Euro-Notengeld und Münzen obliegt der alleinigen Kompetenz der europäischen Zentralbank.

Art 20
Der Bund gewährleistet den bundesweiten Zahlungsverkehr in Euro und ihm obliegt die hierzu notwendige Gesetzgebung.

Art. 21
Das Zollwesen ist Sache des Bundes. Allein derselbe hat das Recht, Ein- und Ausfuhrzölle im Waren- und Dienstleistungsverkehr mit irdischen oder ausserirdischen Drittstaaten zu erheben.

Art. 22
Der Bund gewährleistet auf dem ganzen Bundesgebiet in vollem Umfange die Handels- und Gewerbefreiheit, soweit diese nicht durch die Bundesverfassung und die auf ihr beruhende Gesetzgebung eingeschränkt ist.
Die einzelnen Bundesländer können durch besondere Gesetze die Handels- und Gewerbefreiheit, in dem Rahmen über die Einschränkungen der Bundesverfassung hinaus eingrenzen, als dies zum Schutze der Menschen und Umwelt sowie zur Verhinderung von Arbeitslosigkeit erforderlich sein sollte.

Kvara parto: Financoj kaj valuto

Art 18
La Federacio dekretas leĝojn pri la eŭropa valuto Eŭro kaj pri sendependa Eŭropa Centra Banko.
La Eŭro estas la leĝa pagilo en ĉiuj eŭropaj federaciaj ŝtatoj, per kiu ĉiu monŝuldoj jure valide povas esti nuligitaj.


Art 19
La presado kaj disponigado de Eŭro-bankbiletoj kaj -moneroj apartenas al la sola kompetento de la Eŭropa Centra Banko.


Art 20
La Federacio garantias la federacivastan pago­trafikon en Eŭro kaj respondecas por la ĉi-necesa leĝaro.

Art. 21
Por dongano respondecas la Federacio. Sole ĝi rajtas postuli en- kaj elport-doganpagon por var- kaj servotrafiko kun teraj kaj eksterteraj triaj ŝtatoj.


Art. 22
La Federacio garantias sur la tuta federacia teritorio la plenan komercan kaj industrian liberecon, en la grado, ke tiu ne estas limigita per la Federacia Konstitucio aŭ per la leĝoj baziĝantaj sur ĝi.
La unuopaj federaciaj ŝtatoj rajtas limigi la komercan kaj industrian liberecon per apartaj leĝoj pli forte ol la Federacia Konstitucio en tia grado, ke tio necesas por la protektado de la homoj kaj de la medio aŭ por la evitado de senlaboreco.

Fünfter Abschnitt: Bildungswesen und Kultur

Art. 23
Bildung und Kultur fallen grundsätzlich in die Zuständigkeit der einzelnen Bundesländer. Der Bund erlässt jedoch Gesetze und Normen für die bundesweite gegenseitige Anerkennung von Ausbildungen und Abschlüssen.

Art. 24
Der Bund hat die Kompetenz zur Errichtung von europäischen Universitäten und Hochschulen.

Art. 25
Die Bundesstaaten haben sicherzustellen, dass jedes Kind in Europa eine mindestens 9-jährige Gundschulausbildung erhält und eine wenigstens 2-jährige Berufslehre abschliesst, falls es nicht in den Genuss einer länger dauernden höheren Schulbildung kommt. An der Grundschule haben die Schülerinnen und Schüler während mindestens 200 Unterrichtsstunden in der internationalen Weltbrückensprache unterrichtet zu werden.

Kvina parto: Edukado kaj kulturo

Art. 23
Por edukado kaj kulturo principe respondecas la unuopaj federaciaj ŝtatoj. La Federacio tamen dekretas leĝojn kaj normojn por la federacivasta rekono de edukoj kaj ekzamenoj.


Art. 24
La Federacio havas la kompetenton krei eŭropajn universitatojn kaj altlernejon.

Art. 25
La federaciaj ŝtatoj devas garantii, ke ĉiu infano en Eŭropo ricevas minimume 9-jaran bazan lernejedukadon kaj plenumigas minimume 2-jaran profesilernadon, se ŝi/li ne ricevas pli longdaŭran pli altan lernejan edukadon. Je la baza lernejo la gelernantoj devas ricevi minimume 200-horan edukadon de la internacia mondpontlingvo Esperanto.

Sechster Abschnitt: Sozialversicherung

Art. 26
Die Bundesstaaten sind dazu verpflichtet, durch ihre Gesetzgebung dafür zu sorgen, dass durch Krankenkassen, Sozialversicherungen und ähnliche Einrichtungen die medizinische Grundversorgung allen Menschen zugänglich ist und alle Menschen im Alter und bei Invalidität eine gesicherte und menschenwürdige Existenz haben.

(*) Art. 26 bis
Der Bund garantiert durch seine Gesetzgebung allen seit ihrer Geburt oder insgesamt mindestens fünf Jahren auf dem Gebiet des Bundes lebenden Menschen ein bedingungsloses existenzsicherndes Grundeinkommen.

Art. 27
Der Bund stellt durch seine Gesetzgebung sicher, dass den Menschen, die vom einen Bundesland in ein anderes umziehen, durch diesen Umzug keine Lücken in der Existenzsicherung insbesondere bei der Alters- und Invalidenrente und im Zugang zur medizinischen Grundversorgung entstehen.

Sesa parto: sociala asekuro

Art. 26
La federaciaj ŝtatoj estas devigitaj garantii per sia leĝaro, ke per malsan-, socialasekuroj kaj similaj institucioj ĉiuj homoj havas aliron al baza medicina prizorgo, kaj ke estas garantiita al ĉiuj homoj ekzisto homdigna en maljuneco kaj en la kazo de invalideco.


(*) Art. 26 bis
La Federacio garantias per sia leĝaro al ĉiuj homoj vivantaj ek de sia naskiĝo aŭ entute dum minimume kvin jaroj sur la teritorio de la Federacio senkondiĉan kaj ekzistosekurigan bazenspezon.


Art. 27
La Federacio garantias per sia leĝaro, ke homoj translokiĝante de unu federacia ŝtato al alia ne havos pro tiu translokiĝo truon en sia ekzistocertigo precipe rilate la maljunec- kaj invalidecpension kaj la aliron al la baza medicina prizorgo.

Siebenter Abschnitt: Bürgerrechte

Art. 28
Jeder Bürger eines europäischen Bundeslandes besitzt das europäische Bürgerrecht. Das europäische Bürgerrecht besitzt zudem jeder Mensch, der auf Bundesterritorium geboren wurde oder dessen Vater oder Mutter das europäische Bürgerrecht besitzt oder der sich mehr als 5 Jahre ununterbrochen auf europäischem Gebiet aufhält oder der mit einem europäischen Bürger oder einer europäischen Bürgerin verheiratet ist und sich seit mehr als einem Jahr auf Bundesgebiet aufhält.

Art. 29
Jeder urteilsfähige europäische Bundesbürger bzw. Bundesbürgerin besitzt das Stimm- und das aktive und passive Wahlrecht auf Bundesebene und an seinem Wohnort auf lokaler und Staatsebene, sofern er mindestens 3 Monate am betroffenen Ort seinen Wohnsitz hat. Als urteilsfähig im Sinne der Bundesverfassung gilt jeder Mensch, der wenigstens zwei Dritter seiner Schulpflicht absolviert hat. Das aktive Stimm- und Wahlrecht für nicht urteilsfähige Personen wird von den Inhabern der elterlichen Gewalt oder der Vormundschaft wahrgenommen, sofern der Vormund mit dem vertreten Menschen in direkter oder elterlicher Linie blutsverwandt ist.

Art. 30
Referendumsrecht: Jede Änderung der Bundesverfassung unterliegt einer Volksabstimmung und bedarf zu ihrer Gültigkeit sowohl der Zustimmung der absoluten Mehrheit der abstimmenden Bevölkerung der Vereinigten Staaten von Europa als auch der absoluten Mehrheit der Bundesstaaten.

Art. 31
Fakultatives Referendumsrecht: Jede Änderung eines Bundesgesetzes unterliegt einer Volksabstimmung und bedarf zu ihrer Gültigkeit sowohl der Zustimmung der absoluten Mehrheit der Bevölkerung der Vereinigten Staaten von Europa, sofern 1 Million europäische Bundesbürger innert 3 Monaten nach Publikation der Gesetzesänderung einen entsprechenden Referendumsantrag unterzeichnen. Wird kein Referendum ergriffen oder kommt die nötige Unterschriftenzahl innert der Frist von 3 Monaten nicht zu Stande so tritt die von der Bundesversammlung genehmigte Änderung am Tag nach Ablauf der Frist unverzüglich in Kraft.

Art. 32
Initiativrecht: 2 Millionen europäische Bundesbürger/innen oder die Mehrheit der Bürger/innen eines der Bundesstaaten können in einem schriftlichen Begehren eine Volksabstimmung über die teilweise oder vollständige Änderung der Bundesverfassung oder die teilweise oder vollständige Änderung, Neueinführung oder Streichung eines Verfassungsartikels oder Bundesgesetzes erwirken.
Die vereinigte Bundesversammlung hat eine europäische Volksinitiative innert spätestens 6 Monate nach ihrem rechtsgültigen Zustandekommen dem europäischen Volk zur Abstimmung vorzulegen. Beide Kammern der Bundesversammlung und der Bundesrat können zu Volksinitiativen Abstimmungsempfehlungen herausgeben. Die vereinigte Bundesversammlung kann zudem zu einem Volksbegehren einen Gegenvorschlag unterbreiten. In einem solchen Fall haben auf dem Stimmzettel sowohl das Volksbegehren als auch der Gegenvorschlag mit getrennter Frage zur Beurteilung vorgelegt zu werden, wobei beide unabhängig angenommen oder verworfen werden können. In einer dritten Frage hat die abstimmende Person zu entscheiden, welchem der beiden Vorschläge sie bei Annahme beider den Vorzug geben würde. Diese Frage kann auch dann beantwortet werden, wenn bei beide Vorschläge nein gestimmt wird.
Für Verfassungsänderungen ist das Volks- und Staatsmehr erforderlich; für Gesetzesänderungen und die Schaffung neuer Gesetze reicht das Volksmehr.

Art. 33
Alle Einwohner des europäischen Bundes haben das Recht Vereine zu gründen oder solchen beizutreten, sofern diese nicht verbrecherische Zielsetzungen haben.

Art. 34
Die Presse- und Medienfreiheit ist gewährleistet, wobei eine Pflicht zur Wahrhaftigkeit besteht und nicht wissentlich Unwahrheiten und Lügen verbreitet werden dürfen.
Der Bund und die Bundesstaaten können Gesetze über die journalistische Sorgfaltspflicht erlassen. Wer zu Gewalt und Kriminalität aufruft oder Gewalt verherrlicht, kann sich nicht auf die Medienfreiheit berufen.

Art. 35
Die Demonstrations- und Versammlungsfreiheit ist gewährleistet, wobei die Behörden die Ausübung des Versammlungsrechts mit gewissen Auflagen zur Aufrechterhaltung der öffentlichen Ordnung und Sicherheit verbinden können und dieses Recht nicht für Versammlungen krimineller und verbrecherischer Organisationen in Anspruch genommen werden kann.

Oka parto: Civitanaj rajtoj

Art. 28
Ĉiu civitano de eŭropa federacia Ŝtato posedas la eŭropan civitanecon. La eŭropan civitanecon krome posedas ĉiu homo, naskiĝinta sur Federacia teritorio aŭ kies patro aŭ patrino posedas la eŭropan civitanecon aŭ kiu restadas dum pli ol 5 jaroj seninterrompe sur eŭropa teritorio aŭ estas edze ligita kun eŭropa civitano au civitanino kaj restadas dum pli ol unu jaro sur Federacia teritorio.



Art. 29
Ĉiu juĝkapabla eŭropa federacia civitano respektive civitanino posedas la aktivan kaj pasivan voĉdon- kaj elektorajton je Federacia nivelo kaj je sia loĝloko je loka kaj ŝtata nivelo, sub la kondiĉo ke ŝi/li dum minimume jam tri monatoj havas sian loĝsidejon je la koncerna loko. Kiel juĝkapabla en la senco de la Federacia Konstitucio validas ĉiu homo, kiu plenumigis almenaŭ du trionojn de sia deviga edukado. La aktivan voĉdon- kaj elektorajton por ne-juĝokapablaj personoj ekzercas la posedantoj de la gepatra povo aŭ de la tutoreco, kondiĉe ke la tutoro estas en rekta aŭ gepatra linio sango­parenca kun la reprezentita homo.


Art. 30
Referenduma rajto: Ĉiu modifo de la Federacia Konstitucio estas objekto de popola voĉdono, kaj necesas por akceptiĝo kaj la konsento de la absoluta plimulto de la voĉdonanta loĝantaro de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo kaj de la absoluta pli­multo de la federaciaj ŝtatoj.



Art. 31
Ne deviga refernduma rajto: Ĉiu modifo de federacia leĝo estas objekto de popola voĉdono, kaj necesas por akceptiĝo kaj la konsento de la absoluta plimulto de la voĉdonanta loĝantaro de la Unuiĝintaj Ŝtatojde Eŭropo, se 1 milionoj da eŭropaj federaciaj civitanoj dum 3 monatoj post publikigo de la leĝmodifo subskribas respektivan referendumpeton. Se neniu postulas referendumon aŭ se la necesa kvanto de sub­skriboj ne estas kolektita dum la daŭro de 3 monatoj, tiam je la fino de la tempolimo la modifo akceptita de la Federacia Asembleo tuj ekvalidas la tagon post la fino de la tempolimo.



Art. 32
Iniciativrajto: 2 milionoj da Eŭropaj gecivitanoj aŭ la plimulto de la gecivitanoj de unu el la federaciaj ŝtatoj povas per skriba peto postuli popolan voĉdonon pri parta aŭ kompleta modifo de la Federacia Konstitucio aŭ pri la parta aŭ kompleta modifo, novenkonduko au forstreko de konstituci­paragrafo au federacia leĝo.


La Federacia Asembleo devas voĉdonigi eŭropan popoliniciativon plej malfrue 6 monatojn post ĝia jura validiĝo far la eŭropa popolo. Ambaŭ ĉambroj de la Federacia Asembleo kaj la Federacia Konsilantaro rajtas publikigi voĉdonrekomendojn pri la popoliniciativoj. La Unuiĝinta Federacia Asembleo povas submeti por voĉdono kontraŭproponon kun la popola iniciativo. En tia kazo sur la balotilo kaj la popola iniciativo kaj la kontraŭpropono devas esti prezentitaj kun aparta demando pro prijuĝo, kaj devas ebli akcpeti aŭ malakcepti ambaŭ proponojn sendepende unu de la alia. En tria demando la voĉdonanto devas decidi, kiun el la du proponoj ŝi/li preferus, se ambaŭ akceptiĝus. Tiu demando povas ankaŭ esti respondita, kiam la koncerna persono voĉdonis ne por ambaŭ proponoj.


Por modifoj de la Konstitucio necesas la akcepto per la plimulto de la popolo kaj la plimulto de la ŝtatoj por la modifo de leĝoj aŭ kreo de novaj leĝoj sufiĉas la plimulto de la popolo.


Art. 33
Ĉiuj loĝantoj de la Eŭropa Federacio havas la rajton fondi asociojn au aliĝi al tiaj, se tiuj asocioj ne havas krimajn celojn.


Art. 34
La gazetara kaj media libereco estas garantiita, dum ekzistas devo al veramo kaj ne rajtas esti disvastigitaj konscie malveroj kaj mensogoj.

La Federacio kaj la federaciaj ŝtatoj povas fari leĝojn pri la ĵurnalisma zorgdevo. Kiu alvokas al perforto kaj krimo aŭ glorigas perforton ne rajtas apogi sin sur la media libereco.


Art. 35
La manifestaci- kaj renkontiĝlibereco estas garantiita, dum la aŭtoritatoj povas limigi la aplikadon de la renkontiĝlibereco per certaj mezuroj por garantii la publikan ordon kaj sekurecon kaj dum tiu rajto ne povas esti postulita de krimaj kaj malleĝaj organizaĵoj.

Achter Abschnitt: Gewalt

Art. 36
Der Bund allein ist befugt, Krieg zu erklären Frieden zu schliessen, Bündnisse zu schliessen und Zoll- und Handelsverträge mit Drittländern abzuschliessen, soweit dadurch Bundesrecht tangiert wird.

Art 37
Der Bund unterhält eine Bundespolizei, die über genügend Personal verfügt, dass der Bund gegen äussere Angriffe von irdischen oder ausserirdischen Drittstaaten oder terroristischen Gruppen verteidigt werden kann und militärische oder terroristische Übergriffe von einem oder mehreren Bundesstaat(en) gegen einen oder mehrere andere Bundesstaat(en) verhindert bzw. unterbunden werden können und die Einhaltung der durch die Bundesverfassung garantierten Menschen- und Bürgerrechte auf dem ganzen Bundesgebiet durchgesetzt werden kann.
Die Bundespolizei unterstützt die Polizeieinnheiten der einzelnen Bundesstaaten und die lokalen Polizeikräfte bei der Bekämpfung von schweren und/oder überregionalen Verbrechen und kann lokale und bundesstaatliche Polizeistellen notfalls unter ihr Kommando stellen.
Jeder Bundesbürger und jede Bundesbürgerin im Alter von 18 bis 24 Jahre kann im Bedarfsfall zum Dienst in der Bundespolizei verpflichtet werden, wobei niemand zur Benutzung einer Waffe gegen seinen Willen gezwungen werden kann.

Art 38
Die einzelnen Bundesstaaten dürfen keine eigenen stehenden oder Miliztruppen oder Heere halten, mit deren Hilfe die Führung eines Krieges möglich wäre. Der Bund ist verpflichtet, wenn er von der Existenz solcher Truppe Kenntnis erhält, diese sofort zu entwaffnen und die fehlbaren Personen der Rechtsprechung des Bundesdisziplinargerichtes zuzuführen.

Art. 39
Der Bund ist zur Gesetzgebung im Gebiete des Strafrechts befugt.

Oka parto: perfoto

Art. 36
Sole la Federacio rajtas deklari militon, fari pacon, krei ŝtatasociojn kaj fari dogan- kaj komerc­kontraktojn kun triaj ŝtatoj en la grado, ke Federacia juro estas tuŝita.


Art 37
La Federacio funkciigas Federacian Policon, kiu posedas sufiĉan personaron por ke la Federacio povas esti defendita kontraŭ eksteraj atakoj far teraj aŭ eksterteraj triaj ŝtatoj aŭ terorismaj grupoj, kaj por ke militaj aŭ terorismaj atakoj de unu aŭ pluraj federaciaj ŝtatoj kontraŭ unu aŭ pluraj federaciaj ŝtatoj povas esti malhelpitaj respektive interrompitaj, kaj por ke la observo de la per la Federacia Konstitucio garantiitaj homaj kaj civitanaj rajtoj povas esti realigita sur la tuta Federacia teritorio.

La Federacia Polico subtenas la unuopajn federaciŝtatajn kaj lokajn policfortojn ĉe la kontraŭbato de gravaj kaj/aŭ superregionaj krimoj kaj povas submeti la federaciStatajn kaj lokajn policfortojn se necesas sub sia komando.

Ĉiuj Federaciaj gecivitanoj inter la aĝo de 18 kaj 24 povas je bezono esti devigitaj al la servo en la Federacia Polico, tamen neniu povas esti devigita utiligi armilon kontraŭ sia volo.



Art 38
La unuopaj federaciaj ŝtatoj ne rajtas funkciigi proprajn konstantajn aŭ milicajn trupojn aŭ armeojn, kiuj taŭgas por konduki militon. La Federacio estas devigita, sciante pri la ekzisto de tiaj trupoj, tuj senarmigi tiujn kaj subigi la kulpajn personojn al la jurisdikcio de la Federacia Discipliniga Tribunalo.



Art. 39
La Federacio kompetentas pri leĝodekretado rilate la punleĝon.

Neunter Abschnitt: Bundesgerichtsbarkeit

Art. 40
Bundesverfassungsgericht: Der Bund unterhält ein Verfassungsgericht, bestehend aus neun von der Bundesversammlung alle fünf Jahre gewählten Richtern. Die Bundesverfassungs­richter dürfen nicht Mitglied einer politischen Partei sein und haben spätestens bei ihrer Wahlannahme aus ihrer Partei auszutreten.
Das Verfassungsgericht beurteilt auf Antrag eines jeden betroffenen Bürgers der Vereinigten Staaten von Europa die Konformität von Bundesgesetzen, Verfassungen der Bundesstaaten und Gesetzen und Verordnungen der Bundesstaaten mit der Bundesverfassung.
Das Bundesverfassungsgericht kann erst angerufen werden, wenn alle anderen Rechtsmittel erschöpft sind. Vorbehalten bleibt Art. 41, Abs 3 der Bundesverfassung.
Das Bundesverfassungsgericht beschliesst in geheimer Beratung. Seine Entscheide werden mit der Begründung veröffentlicht und sind endgültig.

Art. 41
Oberstes Bundesgericht: Der Bund unterhält eine oberstes Bundesgericht als höchste Berufungsinstanz in allen Strafverfahren, wo das Strafmass eine Freiheitsstrafe von mehr als 3 Jahren vorsieht, in allen Zivilverfahren, wo der Streitwert mehr als sechs durchschnittliche Monatslöhne am Gerichtssitz beträgt, sowie in allen Verwaltungsverfahren, wo der Streitwert mehr als drei durchschnittliche Monatslöhne beträgt. Das Bundesgericht kann sich zudem auch bei geringeren Streitsummen oder Strafen für zuständig erklären, falls es sich um eine Streitfrage von überregionaler oder gar gesamteuropäischer Bedeutung handelt.
Das Oberste Bundesgericht entscheidet auch in Streitigkeiten zwischen einzelnen Bundesstaaten, insbesondere bei Gebietsfragen, oder bei Vergehen eines Bundesstaates gegen Bundesrecht.
Die Entscheidungen des Obersten Bundesgerichtes sind endgültig. Wird im Laufe eines Verfahrens in der gleichen Sache auch eine Klage beim Bundesverfassungsgericht anhängig gemacht, so entscheidet das Oberste Bundesgericht erst nach dem Entscheid des Bundesverfassungsgerichtes.
Die Richter des Obersten Bundesgerichts werden von der Bundesversammlung alle fünf Jahre gewählt. Die Zahl der Richter richtet sich nach dem Arbeitsanfall. Eine Gerichtskammer besteht aus jeweils 9 Richtern. Diese entscheiden in geheimer Beratung. Ihre Entscheide werden mit der Begründung veröffentlicht und sind endgültig.
Das Bundesgericht kann in eigener Kompetenz Unterabteilungen für gewisse juristische Spezialgebiete schaffen. Die Richter werden jedoch unter allen Umständen von der Bundesversammlung gewählt.

Art. 42
Das Bundesdisziplinargericht beurteilt Vergehen von Bundesbeamten und Ferfehlungen der Bundesbehörden, die nicht vom Gericht eines Bundesstaates beurteilt werden können. Es urteilt auch in Fällen von Anklage auf Hochverrat an den Vereinigten Staaten von Europa. Die Bundesdisziplinarrichter werden von der vereinigten Bundesversammlung gewählt. Gegen die Entscheide des Bundesdisziplinargerichts kann beim Obersten Bundesgericht Rekurs eingelegt werden.

Art. 43
Als Richter der drei Bundesgerichte und ihrer Unterabteilungen können lediglich Bundesbürger/innen mit unbescholtenem Leumund amten, die im Vollbesitz ihrer bürgerlichen Rechte und Ehren sind, nie vorbestraft wurden, niemals Konkurs gegangen sind, keine Schulden haben und nie der öffentlichen Lüge überführt worden sind.

Art. 44
Kein Mensch im Gebiet der Vereinigten Staaten von Europa kann seinem gesetzlichen Richter entzogen werden. Sonder- und Femgerichte sind verfassungswidrig und ihre Erlasse null und nichtig.

Naŭa parto: Federacia jurisdikcio

Art. 40
Federacia Konstitucia Tribunalo: La Federacio posedas Konstitucian Tribunalon konsistanta el naŭ juĝistoj elektitaj Ĉiujn kvin jarojn far la Federacia Asembleo. La Federaciaj Konstituciaj Juĝistoj ne rajtas membri en politika partio, kaj devas plej malfrue eksiĝi el sia partio ĉe la akcepto de sia elekto.
La Konstitucia Tribunalo prijuĝas je peto de ĉiu koncernita civitano de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo la konformecon de federaciaj leĝoj, konstitucioj de la federaciaj ŝtatoj kaj leĝoj kaj dekretoj de la federaciaj ŝtatoj kun la Federacia Konstitucio.
La Federacia Tribunalo povas esti alvokita nur post eluzo de Ĉiuj aliaj juraj rimedoj. Rezervita restas Art. 41, Alineo 3 de la Federacia Konstitucio.
La Federacia Konstitucia Tribunalo decidas per sekreta interkonsilado. La decidoj ĝiaj estas publikigitaj kun la motivigo kaj estas definitivaj.
 

Art. 41
Supera Federacia Tribunalo: La Federacio posedas Superan Federacian Tribunalon, kiu estas la supera apelacia instanco en ĉiuj punprocesoj, kie la punmezuro antauvidas liberpunon de pli ol 3 jaroj, en ĉiuj civilprocesoj, kie la disputvaloro superas ses averaĝajn monatajn salajron je la jura sidejo, kaj en ĉiuj administraj procesoj, kie la disputvaloro superas tri averaĝajn monatajn salajron je la jura sidejo. La Federacia Tribunalo povas dekreti sian kompetentecon krome je pli malaltaj disputvaloroj aŭ punoj, se temas pri disputdemando de superregiona aŭ tuteŭropa signifo.
La Supera Federacia Tribunalo decidas ankaŭ ĉe disputoj inter la unuopaj federaciaj ŝtatoj, precipe ĉe teritoriaj demandoj, aŭ ĉe malobservo de federacia juro far unuopa federacia ŝtato.
La decidoj de la Supera Ferderacia Tribunalo estas definitivaj. Se dum proceso en la sama afero estas deponita ankaŭ plendo ĉe la Federacia Konstitucia Tribunalo, tiam la Supera Federacia Tribunalo decidos nur post la decido de la Federacia Konstitucia Tribunalo.
La juĝistoj de la Supera Federacia Tribunalo estas elektitaj de la Federacia Asembleo ĉiujn kvin jarojn. La nombro de la juĝistoj dependas de la kvanto de laboro. Unu tribunala ĉambro konsistas el 9 juĝistoj. Tiuj decidas en sekreta interkonsilado. Iliaj decidoj estas publikigitaj kun la motivigo kaj estas definitivaj.
La Federacia Tribunalo povas en propra kompetento krei subsekciojn por certaj juraj specialfakoj. La juĝistoj tamen ĉiukaze estas elektitaj far la Federacia Asembleo.



Art. 42
La Federacia Discipliniga Tribunalo prijuĝas deliktojn de federaciaj oficistoj kaj deliktojn de federaciaj aŭtoritatoj, kiuj ne povas esti juĝitaj de tribunalo de federacia ŝtato. Ankaŭ ĝi juĝas en kazoj de Statperfido je la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Europo. La Federaciaj Disciplinigjuĝistoj estas elektitaj de la Unuiĝinta Federacia Asembleo. Kontraŭ la decidoj de la Federacia Discipliniga Tribunalo eblas apelacii ĉe la Supera Federacia Tribunalo.



Art. 43
Kiel juĝistoj de la tri federaciaj tribunaloj kaj iliaj subsekcioj rajtas ofici nur federaciaj civitanoj kun bona reputacio, kiu troviĝas en plena posedo de siaj civitanaj rajtoj kaj honoroj, kiuj neniam estis antaŭpunitaj, neniam bankrotis, ne havas ŝuldojn kaj neniam estis konviktitaj pri publika mensogo.

 
Art. 44
Neniu homo sur la teritorio de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo povas esti retirita de sia leĝa juĝisto. Special- kaj sekrettribunaloj estas kontraŭ­konstituciaj kaj iliaj dekretoj nulaj kaj neokazintaj.

Zehnter Abschnitt: Bundesbehörden

Art. 45
Die Vereinigte Bundesversammlung übt unter Vorbehalt der Referendums- und Initiativrechte des Volkes die oberste Bundesgewalt aus und besteht aus
1. dem Volksrat und
2. dem Staatenrat

Art. 46
Der Volksrat besteht aus je 1 Abgeordneten je 1 halber Million Einwohner aber mindestens einem Abgeordneten je Bundesland. Massgebend sind die amtlichen Bevölkerungsdaten am 1. Januar des Wahljahres. Die Mitglieder des Volksrates werden alle vier Jahren für eine Amtszeit von vier Jahren in den einzelnen Wahlkreisen, die den einzelnen Bundesländern entsprechen in direkter Volkswahl nach dem Proporzsystem gewählt. Ein/e Abgeordnete/r kann höchstens einmal wiedergewählt werden.

Art. 47
Der Staatenrat besteht aus je 2 Abgeordneten je Mitgliedsstaat unabhängig von dessen Bevölkerungszahl und wird nach dem Wahlrecht des entsprechenden Bundesstaates im Majorzsystem gewählt.

Art. 48
Neue Bundesgesetze und Verfassungsartikel, Änderungen von Bundesgesetzen und Änderungen von Vergfassungsartikeln können von den Abgeordneten beider in Art. 46 und 47 genannter Kammern in der jeweiligen Kammer zur Beratung vorgeschlagen werden.
Nachdem die eine Kammer einen Vorschlag gutgeheissen hat, wird dieser der anderen Kammer zur Beratung und Zustimmung vorgelegt. Diese kann dem Vorschlag annehmen oder der anderen Kammer zur weiteren Beratung zurückweisen.
Wenn ein Vorschlag von beiden Kammern angenommen worden ist, so kann er in Kraft gesetzt werden, sofern er nicht dem Referendum untersteht.
In letzerem Falle tritt der Vorschlag erst nach erfolgreicher Abstimmung in Kraft.
Können sich die beiden Kammern nach zweimaliger Rückweisung eines Vorschlags nicht einigen, so entscheidet die Vereinigte Bundesversammlung unter Vorbehalt des Volksentscheides in letzter Instanz über den Vorschlag.
Die beiden Kammern entscheiden je einzeln und bei Uneinigkeit gemäss obigem Verfahren allenfalls in der Bundesversammlung jeweils im März über die Jahresrechnung und das Jahresbudget.

Art. 49
Die obersten Bundesrichter, die Bundesverfassungsrichter und die Bundesregierungsräte werden von der vereinigten Bundesversammlung in geheimer Wahl gewählt.

Art. 50
Jede der beiden Kammern wählt ihren Präsidenten, ihren Vizepräsidenten und ihren Generalsekretär. Die vereinigte Bundesversammlung wählt gemeinsam den Präsidenten der vereinigten Bundesversammlung als Vizepräsidenten amten die beiden Kammerpräsidenten.
Die jeweiligen Präsidenten haben den bei Stimmengleichheit in ihrem Organ den Stichentscheid.

Art. 51
Der Europäische Bundesregierungsrat besteht aus 9 von der vereinigten Bundesversammlung alle fünf Jahre in geheimer Wahl gewählten Personen.
Diese 9 Personen bilden die oberste europäische Exekutivbehörde.
Ein Mitglied des Bundesregierungsrates kann höchstens einmal wiedergewählt werden.
Die Mitglieder der Bundesregierungsrates dürfen keiner anderen Behörde angehören und dürfen auch keine Verwaltungs- oder Aufsichtsrats- oder Vorstandsmandate in irgendeinem Unternehmen oder Verein innehaben.
Mit der Annahme ihrer Wahl haben sie alle solchen Ämter während der ganzen Dauer ihres Amtes unverzüglich nieder zu legen.
Dem Bundesregierungsrat darf aus jedem Bundesstaat höchstens ein Mitglied angehören zudem sollen in ihm Angehörige beider Geschlechter zu wenigstens einem Drittel vertreten sein.
Der Bundesregierungsrat konstituiert sich selbst und wählt aus seinen eigenen Reihen seinen Präsidenten, seinen Vizepräsidenten und seinen Generalsekretär. Der Bundesregierungsrat berät in geheimer Sitzung und vertritt seine Entscheide gegen aussen stets als Kollektiv.
Dieser kollektive Entscheid wird gegen aussen durch seinen Präsdienten, den europäischen Bundespräsidenten oder gegebenenfalls einen Ratssprecher, vertreten.
Auf Grund einer Misstrauensinitiative, wozu 2 Millionen innert dreier Monate gesammelte Unterschriften von stimmberechtigten Bundesbürger/innen nötig sind, kann ein missliebiges Mitglied des Bundesregierungsrates in einer europäischen Volksabstimmung mit einfachem Mehr abgewählt werden.

Art. 52
Der Bundesregierungsrat hat in den Schranken der geltenden Bundesverfassung folgende Befugnisse und Pflichten:
1.  Er leitet die europäischen Angelegenheiten gemäss den Bundesgesetzen und Bundesbeschlüssen.
2.  Er hat über die Einhaltung der Verfassung, der Gesetze und Beschlüsse des Bundes sowie der Vorschriften zulässiger zwischen-bundesstaatlicher Abkommen zu wachen. Er beurteilt diesbezügliche Beschwerden, soweit dies nicht in die Kompetenz des obersten Bundesgerichts oder des Bundesverfassungsgerichtes fällt.
3.  Er wacht über die Gewährleistung der Verfassungen der Bundesstaaten.
4.  Er vollzieht die Bundesgesetze.
5.  Er kann der vereinigten Bundesversammlung Gesetzesvorschläge unterbreiten.
6.  Ihm obliegt der Oberbefehl über die europäische Bundespolizei.
7.  Er kann zu Handen beider Kammern der Bundesversammlung Budgetanträge stellen.
8.  Er hat die Oberaufsicht über alle Bundesbeamten und ernennt die Geschäftsleiter der Bundesämter und Verwaltungsabteilungen sowie die Botschafter und Diplomaten.
9.  Er legt der Bundesversammlung Rechenschaft über seine Arbeit ab.

Deka Parto: Federaciaj aŭtoritatoj

Art. 45
La Federacia Asembleo ekzerceas je rezervo de la referendum- kaj iniciativrajtoj de al popolo la superan Federacian povon kaj konsistas el
1. la Popola Konsilantaro
2. la Ŝtata Konsilantaro



Art. 46
La Popola Konsilantaro konsistas el po 1 delegito po 1 miliono da loĝantoj, tamen je minimume 1 delegito po federacia ŝtato. Decidaj estas la oficialaj popoldatumoj je la 1a de januaro de la elektojaro. La membroj de la Popola Konsilantaro elektiĝas ĉiujn kvar jarojn por oficdaŭro de kvar jaroj en al unuopaj elektodistriktoj, kiuj kongruas kun la unuopaj federaciaj ŝtatoj, per rekta popola elekto laŭ la proporcia sistemo. La sama delegito povas esti reelektita maksimume unufoje.



Art. 47
La Ŝtata Konsilantaro konsistas je 2 delegitoj po membroŝtato sendepende de la nombro de ties loĝantaro kaj elektiĝas laŭ la leĝoj de la koncerna federacia ŝtato en la plimultsistemo.


Art. 48
Novaj federaciaj leĝoj kaj konstituciaj artikoloj, modifoj de federaciaj leĝoj kaj konstituciaj artikoloj povas esti porponitaj por interkonsultado de la deputitoj de ambaŭ en artikoloj 46 kaj 47 menciittaj ĉambroj en la respektiva ĉambro.
Post kiam unu ĉambro akceptis proponon, ĝi estas submetita al la alia ĉambro por inter­konsultado. Tiu povas akcepti la proponon aŭ reĵeti ĝin al la alia ĉambro por plua inter­konsultado.
Se propono estas akceptita de ambaŭ ĉambroj, Gi povas esti ekvalidigita, se ĝi ne estas submetita al referendumo.
En ĉi-lasta kazo la propono nur ekvalidas post sukcesa voĉdono.
Se la du ĉambroj post duobla reeto de propono ne povas interkonsenti, tiam la Unuiĝinta Federacia Asembleo decidas sub rezervo de popola decido lastinstance pri la propono.
La du ĉambroj decidas ambaŭ unuope kaj je malkonsento laŭ supra procedo eventuale en la Unuiĝinta Federacia Asembleo ĉiam en marto pri la jara kalkulo kaj la jara buĝedo.


Art. 49
La Superaj Federaciaj Juĝistoj, la Federaciaj Konstituciaj Juĝistoj kaj la Federaciaj Regkonsilantoj estas elektitaj de la Unuiĝinta Federacia Asembleo en sekreta baloto.



Art. 50
Ambaŭ ĉambroj elektas sian prezidanton, vicprezidanton kaj ĝeneralan sekretarion. La Unuiĝinta Federeacia Asembleo elektas kune la prezidanton de la Unuiĝinta Federacia Asembleo, kies vicprezidantoj estas la du ĉambroprezidantoj.
La koncernaj prezidantoj posedas je egaleco de voĉoj en sia organo la decidan voĉon.



Art. 51
La Eŭropa Federaciaj Regkonsilantaro konsistas el 9 personoj elektitaj far la Unuiĝinta Federacia Asembleo ĉiujn kvin jarojn en sekreta baloto.
Tiuj 9 personoj formas la superan eŭropan ekzekutivaŭtoritaton.
Membro de la Federacia Regkonsilantaro maksimume unufoje relekteblas.
La membroj de la Federacia Regkonsilantaro ne rajtas aparteni al alia aŭtoritato kaj ne rajtas posedi administrajn au kontrolistajn mandatojn de iu ajn entrepreno aŭ asocio.
Per la akcpeto de la elekto ili devas rezigini tuj pri ĉiu tiaj oficoj dum la tuta daŭro de sia ofico.
Al la Federacia Regkonsilantaro rajtas aparteni maksimume unu membro el la sama federacia ŝtato, kaj ambaŭ seksoj je almenaŭ unu triono devas esti reprezentitaj.
La Federacia Regkonsilantaro konstituigas sin mem kaj elektas el siaj propraj vicoj sian prezidanton, vicprezidanton kaj ĝeneralan sekretarion. La Federacia Regkonsilantaro interkosultas en sekreta kunsido kaj eksteren defendas siajn decidojn kolektive.
Tiu kolektiva decido eksteren estas defendita per Gia prezidanto, la Eŭrpa Federacia Prezidanto, aŭ respektive konsilantara parolanto.
Je bazo de malfidiniciativo, por kiu necesas 2 milionoj da subkriboj de voĉdonrajtaj gecivitanoj kolektitaj dum du monatoj, misplaĉa membro de la Federacia Regkonsilantaro en tuteŭropa baloto povas per simpla plimulto malelektiĝi.





Art. 52
La Federacia Regkonsilantaro en la limoj de la valida Federacia Konstitucio havas la sekvantajn rajtojn kaj devojn:
1.  Ĝi gvidas la eŭropajn aferojn laŭ la federaciaj leĝoj kaj decidoj;
2.  Ĝi kontrolas la plenumigon de la Konsitutcio, de la leĝoj kaj decidoj de la Federacio kaj de la reglamentoj de permesataj interfederaciŝtataj kontraktoj; ĝi prijuĝas ĉi-rilatajn plendojn, en la mezuro, ke por tiuj ne kompetentas la Supera Federacia Tribunalo aŭ la Federacia Konstitucia Tribunalo;
3.  Ĝi kontrolas la garantion de la konstitucioj de la federaciaj ŝtatoj;
4.  Ĝi plenumigas la federaciaj leĝojn;
5.  Ĝi povas submeti leĝproponojn al la Unuiĝinta Federacia Asembleo;
6.  Ĝi havas la superan komandon de la Eŭropa Federacia Polico;
7.  Gi povas al la du ĉambroj de la Federacia Asembleo submeti buĝedproponojn;
8.  Ĝi havas la superkontrolon pri ĉiuj Federaciaj geoficistoj kaj nomumas la afergvidantojn de la Federaciaj Oficejoj kaj de la administraj departementoj kaj la ambasadorojn kaj diplomatojn;
9.  Ĝi raportas al la Federacia Asembleo pri sia laboro.

Elfter Abschnitt: Bundessteuern- und Finanzen

Art. 53
Vermögenssteuer: Der Bund allein ist befugt Vermögenssteuern zu erheben. Besteuert wird dasjenige Vermögen, das nicht zum Bestreiten des Existenzbedarfs notwendig ist. Nicht besteuert werden kann das selbst bewohnte Wohnhaus oder die von der steuerpflichtigen Person selbst oder ihren Kindern oder Eltern im Erstwohnsitz bewohnte Wohnung. Auf das übrige Vermögen wird auf jeglichen Vermögenszuwachs oder neuerworbenes Vermögen, sei es durch Kapitalgewinn, Erwerb, Schenkung oder Erbschaft eine einmalige Abgabe von 10% als Bundessteuer erhoben.

Art. 54
Im Übrigen ist der Bund zur Erhebung von Einfuhrzöllen und Energiesteuern befugt, sowie zur Erhebung von Abgaben auf Suchtmitteln (Tabak, Alkohol und Drogen), soweit deren Genuss durch die Bundes- oder Bundesstaatsgesetzgebung nicht verboten wird.

Art. 55
Der Bund hat seine sämtlichen Ausgaben aus den Einnahmen gemäss Art. 53 und 54 zu bestreiten und darf keine Ausgaben genehmigen, die die obigen Einnahmen und seine Reserven übersteigen. Das Budget des Bundes sollte wenn möglich einen bescheidenen Gewinn zur Reservenbildung abwerfen und darf während höchstens dreier aufeinanderfolgender Jahre ausnahmsweise einen Ausgabenüberschuss von höchstens 10% aufweisen, wenn dieser durch die vorhandenen Reserven gedeckt wird.
Der Bund darf sich nicht verschulden, wenn diese Schulden nicht durch sein Vermögen (Besitztümer und Devisenvorräte der europäischen Zentralbank) gedeckt sind.

Dekunua parto: Federaciaj impostoj kaj financoj

Art. 53
Havaĵimpostoj: La Federacio sole kompetentas postuli havaĵimpostojn. Impostigita estas la parto de la havaĵo, kiu ne necesas por kovri la ekzisto­bezonon. Ne povas esti impostigita la memloĝata loĝdomo kaj la loĝejo, kiu estas loĝata de la impostulo aŭ de liaj infanoj aŭ gepatroj kiel ĉefloĝejo. De la cetera havaĵo ĉia havaĵkresko aŭ novakirita havaĵo, ĉu pro kapitalprofito, ĉu pro akiro, donaco aŭ heredo estas postulita unufoja sumo de 10-elcentoj kiel federacia imposto.


Art. 54
Krome la Federacio rajtas postuli enportdoganojn kaj energiimpostojn kaj impostojn je manisubstancoj (tabako, alkoholo kaj drogoj), en la kadro, ke ties konsumo ne estas malpermesata per la federacia aŭ federaciŝtata leĝaro.



Art. 55
La Federacio devas pagi ĉiujn siajn elspezojn el la enspezoj laŭ la artikoloj 53 kaj 54 kaj ne rajtas permesi elspezojn, kiuj superas la enspezojn kaj rezervojn. La buĝedo de la Federacio devas laŭeble ĉiam havi modestan profiton por krei rezervojn kaj dum maksimume tri sinsekvaj jaroj escepte povas havi 10-elcentan malprofiton, se tiu estas kovrita per la rezervoj.


La Federacio ne rajtas fari ŝuldojn, se tiuj ŝuldoj ne estas kovritaj per siaj havaĵoj (posedaĵoj kaj valutrezervoj de la Eŭropa Centra Banko).

Zwölfter Abschnitt: Sprachen

Art. 56
Die Amtssprache des Bundes ist die internationale Weltbrückensprache Esperanto. Alle Unterlagen des Bundes, alle Bundesgesetze, die Verfassung, alle Bundesvorschriften und alle Entscheide und Publikationen aller Bundesbehörden haben in einer Esperanto-Version vorgelegt zu werden, deren Text im Zweifelsfalle vor allen anderen Sprachversionen den Vorrang hat.

Art. 57
An Sitzungen, Verhandlungen und Beratungen des Bundes und seiner Behörden können nebst Esperanto alle Muttersprachen sämtlicher beteiligter Personen als Amtssprachen verwendet werden, wobei bei Anwesenheit von Personen, welche die entsprechende Sprache nicht verstehen, eine simultane oder konsekutive Übersetzung ins Esperanto zu gewährleisten ist und sämtliche Protokolle in einer Esperanto-Version, welche die alleine rechtskräftige Version ist, abzufassen sind.

Art. 58
Die Bundesbehörden haben jegliche Dokumente, die in Esperanto abgefasst sind, zu akzeptieren. Im lokalen oder regionalen Verkehr sind zudem auch Dokumente in der jeweiligen lokalen oder regionalen Amtssprache zu akzeptieren.


Art. 59
National- und Lokalsprachen: Jeder Bundesstaat kann für seinen Gebrauch seine eigenen National- und Staatssprachen bestimmen.

Art. 60
Amtliche Bundesformulare oder amtliche Formulare eines der Bundesstaaten, die in Esperanto abgefasst sind, müssen jedoch von jeder lokalen und Bundesstaats-Behörde auf dem Gebiet der Vereinigten Staaten von Europa entgegengenommen werden, ohne dass vom Überbringer eine Übersetzung verlangen werden kann.

Art. 61
Im privaten Leben ist jeder Einwohner der Vereinigten Staaten von Europa, was seinen Sprachgebrauch anbelangt, frei. Insbesondere hat jeder Mensch das Recht auf Bildung in der von ihm gewählten Sprache. Im amtlichen Verkehr mit den lokalen Behörden hat er/sie sich allerdings den lokal üblichen Gepflogenheiten und Gesetzen anzupassen.

Art. 62
Der Bund erlässt Gesetze zum Schutze sprachlicher Minderheiten. Die staatliche Diskriminierung sprachlicher Minderheiten ist verboten und mit den Bundesgesetzen nicht vereinbar. (*) Der Minderheitenschutz umfasst auch die Gebärdensprachen, welche als vollwertige Sprachen den Lautsprachen gleichgestellt sind.

Dekdua parto: Lingvoj

Art. 56
La oficiala lingvo de la Federacio estas la internacia mondpontlingvo Esperanto.
Ĉiuj dokumentoj de la Federacio, ĉiuj federaciaj leĝoj, federaciaj dekretoj kaj ĉiuj decidoj kaj publikaoj de ĉiuj federaciaj aŭtoritatoj devas esti submetitaj en Esperanto-versio, kies teksto prioritatas en duba kazo la alilingvajn versiojn.


Art. 57
Je ĉiuj kunsidoj, negocoj kaj interkonsiladoj de la Federacio kaj ĝiaj aŭtoritatoj krom esperanto la laborlingvoj de ĉiuj partoprenantaj personoj povas esti uzataj kiel laborlingvoj, dum je ĉeesto de personoj ne komprenantaj la koncernan lingvon garantiendas samtempa aŭ sinsekva traduko al esperanto, kaj ĉiuj protokoloj verkendas en esperanta versio, kiu estas la sola jure efika versio.



Art. 58
La federaciaj aŭtoritatoj devas akcepti ĉiujn dokumentojn verkitajn en Esperanto. En loka aŭ regiona trafiko devas krome esti akceptitaj dokumentoj en la koncernaj lokaj aŭ regionaj lingvoj oficialaj.



Art. 59
Naciaj kaj lokaj lingvoj: Ĉiu FederaciStato rajtas por propra uzo difini siajn proprajn naciajn kaj ŝtatajn lingvojn.


Art. 60
Oficialaj Federaciaj formuleroj aŭ oficialaj formuleroj de unu el la federaciaj ŝtatoj, kiuj estas verkitaj en Esperanto, devas esti akceptitaj de ĉiu lokaj kaj federaciŝtata aŭtoritato sur la teritorio de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo, sen ke povas esti postulita de la transdonanto traduko.


Art. 61
En sia privata vivo ĉiu loĝanto de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eŭropo estas libera rilate sian lingvouzon. Precipe ĉiu homo rajtas je eduko en la de li elektita lingvo. En la oficialaj rilatoj kun la lokaj aŭtoritatoj ŝi/li devas sin tamen adapti al la lokaj kutimoj kaj leĝoj.



Art. 62
La Federacio dekretas leĝojn por la protektado de lingvaj minoritatoj. La ŝtata diskriminacio de lingvaj minoritatoj estas malpermesata kaj ne konformigebla kun la Federaciaj leĝoj. (*) La minoritata protekto validas same por la gestaj lingvoj, kiu kiel plenvaloraj lingvoj estas samrajtaj al la sonaj lingvoj.

Dreizehnter Abschnitt: Schlussbestimmungen

Art. 63
Der Bund kann weitere Staaten aufnehmen, wenn diese Staaten eine direktdemokratische Verfassung hat, eine Mehrheit der Einwohner dieses Staates dem Beitritt zustimmt und die Bevölkerungsmehrheit der Vereinigten Staaten von Europa und die Mehrheit der Bundesstaaten diesem Beitritt in einer Volksabstimmung zustimmt.
Die neu aufgenommenen Staaten sind verpflichtet, innert fünf Jahren ihre Verfassungen an die Bundesverfassung anzupassen, andernfalls diese Änderungen durch das Bundesverfassungsgericht vorgenommen würden.

Art. 64
Wenn die Mehrheit der Bevölkerung eines Bundesstaates dies in einer Volksabstimmung verlangt, so kann ein Bundesstaat seine Mitgliedschaft beim Bund kündigen.
Die Kündigungsfrist beträgt fünf Jahre. Nach Ablauf der Kündigungsfrist hat der Austritt in einer zweiten Abstimmung nochmals bestätigt werden.
Spricht sich die Bevölkerung des betroffenen Staates auch in der zweiten Abstimmung für den Austritt aus, so wird dieser rechtskräftig.
Eingegangene Verpflichtungen gegenüber dem Bund und einzelner Bundesstaaten müssen beim Austritt eingehalten werden.

Art. 65
Der Bund kann sich durch Aufnahme weiterer Staaten in eine Weltföderation wandeln, er kann sich aber auch als kontinentales Gebiete mit ähnlichen Staatenbünden zu einer solchen Weltföderation zusammenschliessen, sofern in einer solchen Föderation die direktdemokratischen Grundprinzipien des europäischen Bundes nicht unterhöhlt werden.
Dieser Artikel ist, sollte dereinst interstellare Raumfahrt betrieben werden, sinngemäss auch auf das ganze Sonnensystem, die ganze Galaxis und das ganze Universum anwendbar.

Dektria parto: Finaj artikoloj

Art. 63
La Federacio povas akcpeti pliajn membroŝtatojn, se tiuj Ŝtatoj posedas rektdemokratan konstitucion, plimulto de la loĝantaro de tiu Stato akceptas la aliĝon kaj la plimulto de la popolo de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Eúropo kaj de la federaciaj ŝtatoj en popola baloto akceptas tiun aliĝon.
La novakceptitaj ŝtatoj devas en kvin jaroj adapti siajn konstituciojn al la Federacia Konstitucio, alikaze tiujn modifojn dekretus la Federacia Konstitucia Tribunalo.



Art. 64
Se la plimulto de la popolo de federacia ŝtato en popola baloto tion postulas, tiam federacia ŝtato rajtas deklari sian malaliĝon de la Federacio.
La limtempo por la malaliĝdeklaro estas kvin jaroj. Post la fino de la kvinjara deklarperiodo la malaliĝo devas esti konfirmita en dua baloto.
Se la popolo de la koncerna ŝtato ankaŭ en la dua baloto voĉdonas por la malaliĝo, tiam la decido fariĝas valida.
Kontraktaj devoj kun la Federacio kaj unuopaj federaciaj ŝtatoj devas esti plenumigita ĉe la malaliĝo.



Art. 65
La Federacio povas transformiĝi per la akcepto de aliaj Ŝtatoj al Monda Federacio, ĝi ankaŭ kiel kontinenta teritorio povas kun similaj ŝtatfederacioj unuiĝi al tia Monda Federacio, sub la kondiĉo, ke en tia federacio la rektdemokrataj principoj de la Eŭropa Federacio ne estos subfositaj.
Tiu artikolo estas laŭsence aplikebla ankaŭ al la tuta sunsistemo, la tuta galaksio kaj la tuta universo, se iun tagon ekzistos interstela kosmotrafiko.

Einen Kommentar zu diesem Artikel senden|Sendi komenton al ĉi-tiu artikolo
Ihr Kommentar wird nach Prüfung hier publiziert. Es besteht kein Anspruch auf Veröffentlichung und zu lange Kommentare können gekürzt werden. Beleidigende Kommentare werden nicht publiziert und für den Inhalt der Kommentare haftet alleine der Autor. Damit die Kommentare publiziert werden können müssen sie mit Name und Adresse des Absenders versehen werden. Adresse und E-Mail-Adresse der Kommentatoren werden nicht publiziert.
Via komento post kontrolo estos publikigita ĉi-tie. Ne ekzistas rajto al publikigo kaj tro longaj komentoj povas esti mallongigitaj. Ofendaj komentoj ne estos publikigitaj kaj pri la enhavo respondecas sole la aŭtoro. Por ke komento povas esti publikigita, devas esti indikita nomo kaj adreso de la sendinto. La adreso kaj retadreso de la komentantoj ne estos publikigitaj.